Wychowanie dziecka nastręcza często wielu trudności, w obliczu których rodzice nie zawsze wiedzą, jak zareagować, a przede wszystkim – jakie działania podjąć, by nie zaszkodzić dziecku, ale pomóc mu w trudnej sytuacji czy odpowiednio stymulować jego rozwój. Kiedy wizyta u psychologa jest potrzebna?

Powody wizyty u psychologa dziecięcego

Kiedyś model wychowania dzieci opierał się na wielopokoleniowych rodzinach, gdzie cały proces socjalizacji młodego człowieka wspierali dziadkowie, ciotki, rodzeństwo, kuzynostwo. Obecnie coraz rzadziej mamy do czynienia z takim modelem, dlatego często młodzi rodzice nie mają do kogo zwrócić się o pomoc. Ponad to nie zawsze ci, których o pomoc prosimy, mają odpowiednią wiedzę. O ile problem jest rodzaju: „Kiedy dziecko powinno zacząć siadać/samodzielnie spać/mówić?” itd., można wspomóc się rozmaitymi, bardzo dobrymi publikacjami na ten temat.

Bywa jednak, że problem jest poważniejszy – dziecko przejawia pewne objawy opóźnień rozwoju w stosunku do rówieśników lub ma coraz większe trudności w relacjach interpersonalnych – w rodzinie, w grupie rówieśniczej. Niektóre dzieci w nadmiernie emocjonalny sposób reagują na zmiany, zwłaszcza na trudne przejście z domowego środowiska do żłobka lub przedszkola. Może przy tym pojawić się problem somatyzacji objawów, czyli pojawienie się fizycznych, fizjologicznych objawów stresu czy przeżywanych trudności.

Niektórzy rodzice wybierają się ze swoją pociechą do poradni psychologiczno-pedagogicznej np. w celu sprawdzenia predyspozycji dziecka, określenia stopnia rozwoju emocjonalnego czy intelektualnego, zbadania poziomu inteligencji. Warto jednak zadać sobie pytanie, czy taka wizyta odbywa się dla dobra dziecka – i co ma na celu – czy jest jedynie środkiem do zaspokojenia próżności rodziców.

Kiedy do psychologa?

Oczywiście nie można wskazać żadnej cezury wiekowej. Najlepszym kryterium jest uwaga rodziców. Jeśli zauważą jakieś nieprawidłowości w rozwoju swojego dziecka, warto skonsultować je z nauczycielem, szkolnym czy przedszkolnym pedagogiem – zapytać, jak dziecko zachowuje się i wypada na tle grupy rówieśników. Uważność rodziców w połączeniu z czujnością pedagogów może pomóc w dostrzeżeniu różnych zaburzeń rozwojowych już we wczesnym etapie ich przejawiania się, co jest kluczowe dla późniejszych terapii.

Jeśli z jakichś powodów rodzice chcą z dzieckiem odwiedzić psychologa, nic nie stoi na przeszkodzie, by znaleźć odpowiednią placówkę w regionie, na przykład za pośrednictwem szkoły czy przedszkola.